We've made it!!!

**De grens opzoeken **Na de Taj Mahal tukten we rustig verder richting de grensovergang. Eerljk is eerlijk, die laatste paar honderd kilometers in India waren niet echt opzienbarend, en we waren onderhand ook wel gewend aan het idiote verkeer en het overstekend wild (te weten: kinderen, huisdieren, boerderijdieren en kamelen). Gelukkig zijn we na verkeerde aanwijzingen van een politieman en even later nóg autoritairder groepje wegenbelastingheffende afpersers voor de tweede keer even verdwaald, hetgeen weer een nieuwe uitdaging bracht. Middels het bij een pak cornflakes verkregen kompas, de zon en wat wilde gokken, hebben we de juiste weg teruggevonden, zodat we net op tijd de grens bereikten. Enorme chaos, maar na de benodigde formaliteiten doorlopen te hebben en uitwisseling van emailadres met een strontbezopen militair lukte het ons onze miniscule tuk tussen de vastgelopen vrachtauto's te manouvreren. Nepal, here we are! **Boeddha **In vergelijking met India is Nepal een oase van rust. We kwamen er achter dat we slechts 25 kilometer van de geboorteplek van Boeddha zaten, waar tegenwoordig tientallen tempels en meditatiecentra zijn. Net als de vele boedhistische pelgrims die dit bedevaardsoord bezoeken konden we ook wel een geestelijke opfrisbeurt gebruiken en besloten we de rit naar Pokhara nog even uit te stellen. Het terrein was enorm, dus kozen we er voor om met onze tuktuk rond te toeren. Dit ging enigszins ten koste van de serene rust wellicht, maar hee de hele dag mediteren wordt ook eentonig. De geboorteplek van Boeddha was niet zo heel indrukwekkend (een steen met een glasplaat) maar de tempels er om heen, gesticht door landen over de hele wereld, waren zeker de moeite waard. De mantra* om mani padme hum *nog in de oren reden we weer terug, maar niet voor lang.. Lucas bleek zo in trance te zijn geweest in het Chinese klooster dat hij zijn rugzak had achtergelaten. Hoewel Boeddha het offer wellicht waardeerde, waren we toch wel gesteld op de autopapieren en Lucas paspoort.. In de stromende regen dus maar weer terug, en Lucas heeft vele schuilende pelgrims verbaasd door het laatste stuk door de modder te rennen, om even later weer de andere kant op te sjeezen. Good recovery! **De laatste loodjes** Spreekwoordelijk zijn ze het zwaarst, maar nu ging dat niet op. De prachtige omgeving, de enthousiaste mensen en het gevoel eindelijk weer eens frisse lucht in te ademen, gaf ons vleugels. We zaten al in de uitlopers van de Himalaya en dat was te merken. Onze tuk hield zich kranig, en we tukten met het grootste gemak bergop en af. De laatste overnachting voor de finish was in een schilderachtig bergdorpje, waar de straten zo steil waren dat we er in de 1e versnelling met moeite omhoogkwamen. We kwamen er ook wat andere teams tegen en hebben een gezellige avond gehad onder het genot van lokaal bier, gebrouwen met gesmolten sneeuw van de mt. Everest (ja vast). De laatste dag vertrokken we bij zonsopgang - op weg naar de finish! **Pokhara: 25 september, 14.30u** De eindstreep! Gedrieën op de voorbank, MC Hammer's *Can't touch this* uit de speakers en onder luid getuuter arriveerden we bij het Lakeview Resort, waar we werden begroet met gejuich en koud bier. Dezelfde dag nog versloegen we met het 1e van de adventurists wederom het lokale team in de afsluitende soccermatch (4-2). Het feit dat er twee spelers van het nationale Nepali team meespeelden - én dat Bram wederom de eerste goal scoorde - deed de feestvreugde en onze ego's nog verder groeien. Geweldig om te kunnen we zeggen: we zijn er, we hebben het gehaald! Uiteindelijk hebben 56 teams van de 64 het gehaald. Het team dat als eerste binnen was, eindigde 5(!) dagen voor de beoogde finishdag in Pokhara. Ze hadden niks gezien en aan een stuk door doorgereden. Doodzonde dachten wij.. Het nabespreken met de andere runners maakte duidelijk dat wij de meeste kilometers onder de wielen hadden (voor een vergelijk, klik [hier](index.php?mode=ontheroad); de lijn aan de linkerkant door Rajasthan is onze route) en als enige Jaipur én Agra hebben bezocht. Alles moest gevierd worden en dat hebben we dan ook gedaan op een geweldig eindfeest. De details zijn een beetje fuzzy, maar goed eten, live muziek en gin tonics waren zeker aanwezig. P-a-r-t-y! **Epiloog **Dat was het dan, een fantastische ervaring rijker. We vonden het geweldig en willen via deze weg iedereen bedanken die ons supporterde, onze belevenissen volgde en ons project financieel ondersteunde. Wanneer Bram en Willem ook weer in Nederland zijn zullen we jullie verblijden met een miljoen foto's en uren video ;) Danjebad! *Team Canned Dutch This*

Rustdag en etappe 6

**Rustdag **De rustdag heeft mens en machine goed gedaan. Willem en Lucas zijn voor een groot deel hersteld en onze Tuk hebben we met handen- en voetenhindi een pitstop gegeven: remmen afgesteld, nieuwe tranmission oil, wielen uitgelijnd, gefixte snelheidsmeter en kilometerteller. Het dagje bijkomen deden we door wat bij te slapen, 'ns een echt ontbijt te nuttigen en een privetour te maken door de stad Jaipur. Wat een prachtige stad! De koningen ie hier gewoond hebben, hebben voor zichzelf, hun vrouwen en bevriende engelse vorsten formidabel mooie gebouwen neergezet. Verder staat de stad bekend om z'n specialisme in bewerking van edelstenen en ook daar hebben we het een en ander van gezien en bewonderd. We hebben ontzettend genoten, maar dat deden we ook toen we weer op weg gingen met onze oranje racewagen.** Veel uitvallers** Het blijft lachen: de verbaasde gezichten van mensen die een tuktuk op de snelweg zien. En die ook nog 'ns fel oranje is (de tuktuks zijn bijna allemaal donkergroen). Dus zitten ze te kijken en dan zien ze plots 3 blanken in dat ding. Soms vallen ze echt bijna van moter of bus. Als we mensen spreken, geloven ze niet dat we rickshaw-walla(bestuurders) zijn. Als ze de nummerplaat van Goa zien dan verklaren ze ons vol bewondering bijna voor gek. Maar wij hebben d’r schik in! En alles verloopt tot nu toe voorspoedig. Dit blijkt niet voor alle teams te gelden. Bij de Taj Mahal hebben we voor t eerst een ander team gesproken. Zij wisten ons te vertellen date r veel uitvallers zijn tgv materiaalpech, gestolen bagage, onderlinge conflicten en/of  ‘t gewoon niet meer zien ziten. Op de site lezen we van teams met opgebalzen motoren, verkeerde brandstofver,enging, afgebroken imperials en kapotte uitlaten. Veel verstand van auto’s, brommers en 2taktmotoren hebben we niet, maar met gezond verstand en een geode teamsfeer fixen en voorkomen we veel. Zo maakten we bijvoorbeeld een handig system om zelf onze brandstof te maken door in de juiste verhoudingen olie en petrol te mengen. We hebben 2 jerrycans en een trechterconstructie gemaakt waarmee we zelf  en overal kunnen tanken. **Taj Mahal** Dus leeft alles nog en arriveerden we gisteren in Agra. Bij zonsopgang stonden we bij de Taj Mahal. Volgens ons is de classificatie als 1 vd 7 nieuwe wereldwonderen alleszins terecht. Waanzinnig mooi! Daarna tukten we naar Kanpur. Het laatste deel van onze reis is begonnen, het volgende doel: Pokhara, Nepal!  

Etappe 4, 5 en rustdag

**Shit** Als ik dit schrijf zit ik met pen en papier in een veggie-restaurant in Kota. Vandaag geen chicken, geen biertjes. Maar ook geen Willem en Lucas. De bacteriën hebben toegeslagen. We zijn het Diarrheam Team! Maar ‘t valt wel mee hoor. Loekash heeft n dag op de achterbank liggen hobbelen en voor William werd een occasional extra stop ingelast: we blijven gewoon doorracen! Volgens ongeveer dit programma: 0630 gaat de wekker. Na een korte altijd koude douche, dharma-initiative en een chai (thee), kopen we wat water en tuk off. Zo redden we t dan tot t eerste dorpje en halen daar wat bananen. Om een uur of 1400 wordt er een curry gegeten. Bij schemer (1830) gaan we op zoek naar een slaapplaats en eten. Soms vinden w t snel, soms duurt t lang. Routeberekening, video-evaluatie, soms internet en een klamboe-installatie vallen we om 0.00 in slaap. En tussendoor dus veel nieuwe indrukken, mooie dingen zien en heul veul schik. En natuurlijk zingen! Met de zelf ingebouwde boxen… en elkaars kabouterraadsels oplossen.

**Uitlaat| **Het rickshawrijden hebben we inmiddels volledig onder de knie. En het racen ook! We beheersen inmiddels alle technieken van Indiaas verkeer: links inhalen, rechts inhalen, “ use horn†en lichtsignalen om voorrang af te dwingen. We trappen m aardig op z’n stert. En al die dode wilde honden op de weg trouwens ook. Al proberen wij ze wél te ontwijken, want ons voorwieltje kan nie zoveel hebben. Koeien (heilig), ontelbare gaten en tegenliggers ontwijken we ook. We hadden een paar goed opgeloste “ close calls†en een aantal foto’s van minder geslaagde pogingen (zie ‘gallery’ op de site). Maar Canned Dutch This is still alive and tukking! De uitlaat dreigde er onderuit te vallen, maar we knipten naast de snelweg een prikkeldraad uit een hek en hingen m daarmee weer op z’n plek. En dat houdt t nu al 600 km vol. Nu we dit schrijven zitten we inmiddels al weer in Jaipur, met meer dan 2000 kilometers onder de wielen. We berekenden dat we zover voor liggen op schema dat we deze stad konden aandoen en dat we er een dag kunnen doorbrengen om al t moois te zien. En die dag hebben we net achter de rug. Wat n prachtstad! Volgende keer meer, we worden d’r uitgegooid en gaan tukken!   

Etappe 1-3

# # *Hallo Nederland! * 

# Inmiddels zijn we 3 dagen onderweg en hebben al ca. 1000**km afgelegd!  We zitten nu in Malegoan.

#

#

#

# Mechanisch probleempje

Die 1000 is trouwens een schatting, aangezien we al sinds het 2e uur zonder snelheidsmeter en kilometerteller rijden. We hoeven ons dus niet druk te maken over onze snelheid, die te zien aan de auto's en vrachtwages die we inhalen boven de 60 zal moeten liggen. Wat minstens net zo handig is aan de defecte kilometerteller, is dat we dus niet weten hoeveel km's we afleggen en dus regelmatig geen idee hebben waar we zitten. Hinditeksten op de verkeersborden helpen op zo'n moment ook weinig, maar met handen en voeten en wat Hindiwoorden komen we een heel eind! We hebben de indruk dat we voorop rijden! (Al weten we dat natuurlijk helemaal niet, want niemand weet wie waar is (laat staan hoe en waarom)... bovendien rijdt iedereen z'n eigen route. 

**Historische overwinning**

Onze route zal niet de kortste zijn. We maken De Uitdaging nog wat groter door in die 12 dagen ook op zoek te gaan naar mooie ervaringen en mooie plaatsen. We hebben al zo veel moois beleefd... Niet te beschrijven, dus gaan we 't ook niet proberen. 'n Poging van een paar:Goa: paradise! Bounty beaches, kennismaking met een paar andere teams, heerlijke viscurry's, beachparty en de traditionele strandvoetbalwedstrijd tegen de locals. Iedere editie heeft het Rickshawteam het tot dusverre af moeten leggen tegen de plaatselijke ploegen. Ditmaal was er echter sprake van een Hollandse driehoek op het middenveld. Nederlands totaalvoetbal = team Canned-Dutch-This. Binnen 2 minuten werden team Goa op achterstand gezet doordat Bram de 1-0 maakte. Er volgde een mooie wedstrijd met een trotse Nederlandse inbreng van de 3 broers.. ook wel genoemd de 'Van Nistelrooy Family' (ja, ook hier!). Eindstand: 4-1! Wat volgde was een fijne afscheidsbeachparty. 

****

**Start van de Rickshaw Run**

Nog net op tijd hadden we nog wat petrol en laatste inkopen voor de uitrusting geregeld, en Lucas heeft nog een routekaart weten te ontfutselen. Ook moesten we nog wat (laten) sleutelen aan de racewagen. Volgens goed gebruik van ons alledrie waren we weer net precies op tijd voor de start. We stonden daardoor niet poleposition.. maar helemaal achteraan. Het hele dorp, plaatselijke en landelijke pers stond ons aan te moedigen toen we weggeschoten werden. Willem had de eer te mogen starten als driver en deed dit vol verve. Bij het optrekken passeerden we al een tiental teams en voordat we Goa uitreden lagen we al op kop! Wat volgde was een ontdekkingstocht van hoe zo'n ding bereden moet worden; wennen aan links rijden; uitvogelen hoe staande te houden in het verkeer waar alleen gebruik van de claxon als regel geldt; verkeerd per ongeluk weer goed rijden; testen welke diepte van de gaten in het wegdek door onze tuktuk overleefd worden; ontwijken van koeien, spookrijders en inhalende 4e vrachtwagen op een 2-baans weg. 

 

**Bezienswaardigheden**

Wat is 'ie trouwens mooi geworden, onze oranje trots! En opvallen doet 'ie ook. Net als 3 blanke mannen in gebieden waar ze dat nooit eerder zagen zo lijkt 't. En dan zitten ze ook nog 'ns zelf achter het stuur van zo'n rickshaw! Overal waar we komen, komen de mannen op ons af om ons te assisteren en de jeugd wil maar handenschudden, op de foto en loopt in groepen achter ons aan. De volwassen mannen trouwens ook. (De vrouwen worden geen kans gegeven.) Zo hartelijk, zo vriendelijk. Geluk stralen ze uit, ook veel van de (materialistisch) armen. Al zien we ook veel zieken die je echt toewenst dat onbesmet drinkwater bereikbaar zou zijn. Het levert echt een goed gevoel op dat we deze mensen iets kunnen bieden. Zij bieden zoveel! Vooral al die opgestoken handen en toegeworpen glimlachen van de mensen die we op de snelweg inhalen (of vaker: door wie we ingehaald worden). We genieten van ons avontuur! Op naar wat de 4e etappe morgen weer te bieden heeft. Nu eerst een lekkere curry eten! 

Evolutionair proces

Uren.. daaagen... WEKEN! werd er solo, getweeën, gedrieën gebrainstormd over een geschikte naam. Iets met een Rickshaw. Met tuktuk. Met toektoek. Met de start in Goa.. met de finish in Pokhara. Met India, Nepal..poeh. Storm. Rechtstreeks uit het brein. Lijstjes. Vingers! Stemmen en stemmingmakerij. Fases in de evolutie, pick your favorite

No Tuks No Glory                  Namas three                         Ricks it all                              Triple Dutch Tuk some time off                   Tukkin Dutch                      Tuk it away!                            The Three tuk some time off Dutchmen tuk some time off      Dutchmen tukkin' a holiday    Rickshaw Rookies                    Team Tuck-off Where the tuk is Pokhara?!       Tukkin great!                       Tukking awesome                     Three tukkin together Stuck in a tuktuk                    Tic Tac Tuk                        Where the tuk are we?                Hindu Hollandia Tukteam                               Tukkin a shorttuk                  Nepal Shorttuk                         Team Canned Tukether Rickshaw puzzle                     Yes, we're canned                  Goa'n tukkin                             Namas too Tukken care off                       Tukking together                  Are you tukking to me?!             Tuk the fuck up Donny Where the tuk are we?!            **The Diarrheam Team           **The goA-team                           Forrest Dump Nepalistic Nozems                  Tukking fabulous                  Rickshaw Rebels                        Tukether Three men in a kutkut             The untukkables                   The terrible tuktuk...                   When it's gonna get tuk, the tuk get's goa When the tuk get's Goa           When Goa get's tuk, the tuk get's goin!                                    Monsoonenough Monsoon Madness                  The Rickshaw Run & The Moonson walk                                Goa nowhere Tuktanic                               Rise of the rickshaw               Ed Random                                In Diana's… Sikh tukkers                          See mom soon                      Curly Cloggies                           The Indian Rickshaw massacre The Dutch oven                     Tuk it away! AND THE WINNER IS... CANNED DUTCH THIS In a Monsoon Madness the Triple Dutch will be tukkin through India wondering where the tuk is Pokhara?! Tukkin some time off from their restraining jobs as psychologists and projectmanager they tuk off, rickshing it all for adventure and charity. Stuffed in a red-white-blue can, Goa'n tukkin, they will defend the colors of their country. Canned Dutch. But no doubt, these Rickshaw Rookies will be considering it Tukkin Awesome and will be able to solve the Rickshaw Puzzle. They will find that Nepal Shorttuk, leave an Indian Rickshaw Massacre and arrive in Pokhara first. Canned Dutch this! Namas three.